Enkele jaren later werd de minimum leeftijd terug gebracht op vijftien en in mei '82 stapte Brik over naar de BLB-federatie om zijn eerste Belgische wedstrijden aan te vangen in de kategorie der nieuwelingen 125cc. Dit niet zonder succes want onmiddellijk wist hij zich in de kopgroep te nestelen, maar het mocht niet lang duren want in zijn vierde wedstrijd werd Brik ernstig gekwetst aan de onderste ruggewervels waardoor hij vier weken platte rust kreeg en nog eens vier weken crossverbod. En dit was nog niet de enige kwetsuur, want na zijn herstel werd de derde wedstrijd te Beveren-Waas wederom noodlottig voor hem. Want aan deze valpartij hield hij een schouderontwrichting over. Tijdens de kerstvakantie van dit jaar werd hij in het UZ te Gent geopereerd aan diezelfde schouder. Want vlak na het ongeval hadden de dokters enkele complicaties over het hoofd gezien.
Maar niet tegenstaande dit werd er toch gestart in 1983 bij de nieuwelingen 125cc. Dit met een enorm palmares en de Belgische kampioenstitel er bovenop.
In overleg met zijn toenmalige sponsor, Standing Team Aalst, werd geopperd om Brik in het volgend seizoen, 1984, de reuze sprong te laten maken naar de internationalen 250cc. Maar dat stuitte op groot protest van het bestuur van de BLB-federatie. Zij wilden dat hij naar junioren 250cc ging. Uiteindelijk werd de toelating gegeven dat Brik de junioren categorie zou overslaan en bij de nationalen 250cc van start zou gaan. De eerste wedstrijden werden moeilijk voor de 15-jarige piloot tussen de veel oudere en meer ervaren piloten. Maar Brik weet niet van afgeven en vocht dubbel zo hard terug wat hem alsnog een 18-tal overwinningen op leverden. Tevens behaald hij alle mogelijke titels zoals kampioen van beide Vlaanderen en Oost-Vlaamskampioen, en natuurlijk de belangrijkste bekroning, de Belgische driekleur. Op het einde van het seizoen maakte Brik reeds de overstap naar de internationalen 250cc waar hij reeds een derde en tweede plaats in de eindstand wist weg te kapen.
In 1985 werd een vergunning genomen bij de Belgische Motorrijders Bond, de grote bond zoals deze wel eens genoemd word. Brik moest starten bij de junioren 250cc zoals elke nieuwe piloot. Maar dat duurde niet lang want na vier overwinningen op rij besloot de sportcommissie Brik over te sturen naar de nationalen 250cc. Hij maakte er een goed debuut jaar van met verschillende podiumplaatsen. 1986 Was een seizoen opnieuw bij de nationalen 250cc, het werd een jaar om snel te vergeten. Het zou het jaar ven de definitieve doorbraak worden maar het lot besliste er anders over. Op de achtendertig wedstrijden viel Brik er twintig à vijfentwintig uit met pech, doch werden er een viertal overwinningen binnen gehaald. In Angreau kon een Wildcard hem een vrijgeleide geven om mee te strijden in de Belgische GP te Angreau. Een 17de trainingstijd gaf hem die kans om zijn eerste GP te betwisten. Maar het noodlot besliste anders en Brik kwetste zich aan de rechter pols tijdens de vrije trainingen op zondagmorgen, en het gp-avontuur zat erop. Op het einde van het seizoen werd de Yamaha zelfs ingeruild voor een Honda machine.
In 1987 zou onze piloot toch de overstap mogen maken naar de grote jongens bij de internationalen 250cc met misschien een wel een kans op een selectieplaats voor de Grand Prix-wedstrijden op wereldniveau. Maar zover mocht het echter niet gaan want door geldgebrek zat er zelfs het einde van Briks motocrossloopbaan aan te komen. Via verschillende kanalen werden er allerlei pogingen ondernomen en uiteindelijk werd contact opgenomen met de heer Laeremans, toenmalige voorzitter van de BLB (Belgische Liefhebbers Bond), die ervoor zorgde dat Brik de Standing-trui inruilde om over te stappen naar een nieuwe sponsor namelijk bouwondernemer Urbaan Pollier waar hij negen jaar voor zou rijden.
Brik nam een BLB-vergunning bij de internationalen 250cc met een Honda-machine. Terugkerend van de grote bond werd er natuurlijk veel verwacht en het viel niet tegen met vice-kampioen als kroon op het werk.
1988 Werd Brik wederom een geducht rivaal en nam vele podiumplaatsen in beslag en weer opnieuw tweede in het Belgisch kampioenschap. Ondanks Brik niet meer uitkwam in de BMB werd hij geregeld uitgenodigd op buitenlands wedstrijden, waar hij al te graag op inging.